Deze opstelling was voor hem de huidige situatie.
Hij koos voor de gebroken balk omdat er voor hem in de tussen ruimte een zwarte periode was geweest. Deze periode stond voor het overlijden van zijn beste vriend.
De “ik toen” was de situatie voor het overlijden, hij ervaarde toen veel steun van zijn ouders, opa en oma, vrienden.
Maar de fijnste steun was zijn eigen wereld, zijn wereld waarin hij zichzelf mocht en kon zijn.
Zijn zus was een last, zij was dominant in het gezin en versterkte zijn gevoel van zijn eigen wereld.
De verbinder was ook voor hem een last, hij had het gevoel dat hij dit moest doen terwijl dit niet zijn rol was binnen de familie.
Het zwarte blok liefde was zijn kracht in de zwarte periode, liefde overwint alles.
De “ik nu” daarin kwamen zijn ouders niet meer voor als kracht, hiervoor in de plek komt zijn partner. Dit was ook de eerste pilaar die hij neerzette.
Als aanvulling op de “ik toen” komt zijn betrokkenheid en gevoeligheid. Hij heeft deze al meerdere malen in kunnen zetten als kracht, waardoor zijn zelfvertrouwen groeit.
Het jongetje van toen blijft in dit beeld nog een last en hij geeft aan dat hij deze wil veranderen ik de gewenste situatie.
Zijn loyaliteit blijft een alertheid in het dagelijks leven, hij vertelde dat dit iets is waar hij zich nu gezien de opstelling bewuster van is geworden.
