Er waren veel ruzies thuis en hij ging niet meer naar school. Zijn zelfvertrouwen was laag en het gevoel van falen groot.
In de afgelopen maand heeft hij keihard gewerkt. Door middel van de Brain Blocks heeft hij mij, zichzelf en zijn omgeving inzicht gegegeven in wat er in zijn hoofd omgaat. Dat is fijn, maar ook heel heftig. De spiegel en confrontatie met jezelf komt binnen.
Om nog meer inzicht te krijgen in zijn gedrag zou hij getest worden. Dat is spannend, zeker voor een kind.
Je kent de persoon die je gaat testen niet, komt terecht in een voor jou nieuwe en dus onveilige omgeving.
Hij ging en nam plaats in de wachtruimte waar het vol en druk was. Prikkelalarm.
Zijn naam werd geroepen en hij moest meekomen. De gang in. Zijn moeder wilde mee, maar mocht niet.
Geen uitleg over wat hem te wachten stond, geen aandacht voor zijn gevoel van onveiligheid en onduidelijkheid.
Het kind werd samen met een voor hem onbekende samen gezet in 1 ruimte en daar mocht hij 2 uur lang allemaal vragen maken. Iets wat voor hem al veel te snel gaat, hij wist niet eens meer de naam van de psycholoog.
In alle angst deed hij zijn best om alles te maken, maar helaas zijn interne angsten werden te groot. Het gevoel van falen kwam weer, het niet kunnen lezen van de vragen vanwege zijn stoornis.
Hij kon het mij feilloos vertellen naderhand: “ik zat vast, vast in mijn hoofd. Hij leek wel te ontploffen, maar ik durfde de vraag niet te stellen. Ik voelde mij onveilig, ik wist niet eens haar naam…..Na de 2 uur zat het erop, 13 vragen onbeantwoord. Niet omdat hij het antwoord niet wist, maar omdat hij zich niet veilig voelde om aan te sluiten bij de psycholoog. Sterker nog ze zat weggedoken in haar laptop.
De dag erop: paniek, escalatie en telefoon. Het was zijn moeder: “Sebas, mijn kind is weer terug bij af…hij is boos, verdrietig, heeft gefaald en is niet meer in staat om verder te kunnen met zijn dag. Hoe moeten wij verder met zijn onderzoek, hoe wordt hij gezien en gehoord, zodat hij zich veilig mag en kan voelen? Samen met moeder en kind gaan we op ontdekking en we komen middels de Brainblocks tot mooie inzichten. Zijn angsten, falen en het niet durven te komen tot intermenselijk contact. Ja ze kwamen allemaal naar boven, maar helaas morgen moet hij weer naar het onderzoek.
Beste mensen. Hoe kunnen we nou testen als we niet aansluiten bij de belevingswereld van het kind? Als datgene waar hij om vraagt er niet is, namelijk een voor hem veilige omgeving om te komen tot……..
